یادش بخیر که سفره رزمندگان را رنگین میکرد
از قدیمی های تیپ سیدالشهداء علیه السلام بود همه فرماندهان رو درک کرده بود و تقریبا همه بچه های تیپ سیدالشهداء علیه السلام تا لشکر طعم و مزه دست پخت او رو چشیده بودند در حقیقت او فرمانده سفره طعام رزمندگان لشگر ده سیدالشهداء علیه السلام و سربازان امام زمان علیه السلام بود
حاج ولی الله دزفولی رو همه توی لشگر ده سیدالشهداء(ع) میشناختند درسته او امروز شهره شهر نیست اما شهدایی که مزه دست پخت او توی ذائقه شون هست اسم و رسم او رو از بر هستند . اوقات غذا که میشد اسمش سر زبونها می افتاد روزهایی که خورش غذاش شل بود میگفتند حاجی با سازمان آب هماهنگ کرده. اگر همبرگرها سفت بود میگفتند لنگه کفش حاجی ذزفولی.. و اون هم با محبت به این علاقه ها پاسخ میگفت. صدای خسته و بمش هنوز از یاد رزمنده ها و قدیمی های لشگر نرفته. شاید اکیپ حاجی دزفولی جزء اولین واحدهایی بودند که قبل از عملیات توی مناطق بار و بنه شون رو پهن میکردند.. حاجی دزفولی اصرار داشت که تا میتونه به رزمنده ها غذای گرم برسونه. واقعا توی اون فشار و آتیش عملیات وقتی غذای گرم به خط مقدم میرسید همه رزمنده ها که خیلیشون هم شهید شدند از اعماق وجود حاجی دزفولی رو دعا میکردند.
امروز حاج ولی دزفولی پیش ما نیست و یکی دو سال قبل در اوج مظلومیت ما رو تنها گذاشت و در کنار همسنگران شهیدش در قطعه 45 گلزار شهدای بهشت زهرا سلام الله علیها به خاک رفت.
او به عنوان مسوول آشپزخانه و آشپز رزمندگان لشگرسیدالشهداء(ع) حق نمک به گردان ما داره. پس بیاییم یادش کنیم تااو هم یاد ما کنه. همه او را به صلوات و فاتحه ای مهمان کنیم(یکی از نمک پروردگان:جعفرطهماسبی)
